- ขีดๆเขียนๆ -
เมื่อศุกร์ที่ผ่านมาเราได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด เนื่องจากรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอ
คิดว่าอย่างน้อยๆก็ขอกลับไปตายที่บ้านดีกว่า
แล้วก็เป็นดังคาด เราได้ย้ายที่นอนไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลหลังจากก้าวพ้นประตูบ้านได้ไม่นานเนื่องจากมีเลือดออกภายใน
ซึ่งแน่นอนว่าก่อนไป เราได้หนีบหนังสือจากตู้ที่บ้านไปด้วยหลายเล่ม
เพราะคาดการณ์ว่าเราคงได้แต่นอนอยู่บนเตียงเฉยๆเป็นแน่แท้ แล้วก็เป็นดังคาด(อีกแล้ว!!)
คุณหมอได้ทำการเจาะ เจาะ เจาะ สารพัด จนเรารู้สึกเหมือนเข็มคืออวัยวะส่วนหนึ่งในร่างกายเราไปเลยทีเดียว
คุณวินทร์ เลียววาริณอยู่เป็นเพื่อนเราในตลอดเวลาที่อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
คุณวินทร์ช่วยทำให้เวลาที่แสนน่าเบื่อและเจ็บปวดผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว
และเป็นอีกครั้งที่คุณวินทร์ทำให้เรามีอะไรได้ขีดๆเขียนๆเล่นแก้เบื่อได้หลายวัน
**เกร็ดเลือดยังคงต่ำเหมือนเดิม
- หนาว หนาว -
เพื่อนบ้านของเรา เป็นลุง ป้า คู่หนึ่งอายุประมาณหกสิบกว่าๆอยู่กันลำพังสามี ภรรยา
ลูกชาย กับ ลูกสะใภ้ และ หลาน หลาน มาเยี่ยมปีละสอง สามครั้ง ในเทศกาลสำคัญ
เราเห็นแกทุกวันมาเกือบตลอดชีวิต ภาพชินตาคือทั้งสองเดินออกกำลังในทุกเช้าเก็บกวาดใบไม้ รดน้ำ-ตัดหญ้าหน้าบ้าน
ขมักเขม้นเป็นประจำไม่สังเกตุว่าทั้งคู่แก่ลงตามกาลเวลา
วันหนึ่งป้าป่วย ถูกส่งไปนอนที่โรงพยาบาลนานถึงสองอาทิตย์ลุงบอกกับเราว่า ป้าผ่าตัดหัวใจ
"หมอว่ายังไงคะ" เราถาม
"หมอบอกว่า ในใจป้ามีแต่ลุง"
แกเล่นมุข เราก็ขำแต่ไม่เอาถาดตีหัวแกเพราะยังเคารพอยู่พอสมควร ป้ากลับมาบ้านเมื่ออาการดีขึ้น
แต่แกแทบเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากที่เคยกระฉับกระเฉง
กลายเป็นคนแก่หง่อม ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงเดินจากที่เคยอารมณ์ดี คุยเสียงดัง กลายเป็นคนซึมเซา ไม่ค่อยพูดจา
คุยกับเพื่อนบ้านทีไรก็บ่นท้อแท้ชีวิต กลัวตายแม้อยู่ในวัยอันควร ส่วนลุงก็พลอยหงอยเป็นไก่เหงา เล่นมุขไม่ออก
ก่อนที่จะกลับมา กทม. เราได้ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนกับทั้งสองในบ้าน
อยู่ดี ดี ป้าก็พูดขึ้นมาว่า "หนูเป็นคนดี ป้าเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ โตเป็นสาวมาหน้าตาก็น่ารัก ป้าเสียดายที่ไม่ได้หนูเป็นลูกสะใภ้ "
เอ๋า !! เราอุทานในใจ "ป้าไม่ชอบอี.. ลูกสะใภ้เฮงซวย ลูกป้ามันดื้อ ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง จะเอาเมียท่าเดียว" แกนินทาลูกชายตัวเอง
" ป้าจะยุให้มันเลิกกับเมีย มาเอากับหนู ดีไม๊ " เฮ่ย !! เราอุทานดังกว่าเดิม
"หนูก็โตเป็นสาวแล้ว ไม่คิดจะมีแฟนกะเค้าบ้างรึไง" "ระวังนะ แก่ไปจะไม่มีใครดูแล ใช่ไม๊จ๊ะ พ่อ ??" ป้าพูดแล้วกุมมือลุง ส่งสายตาหวานแหววให้กัน
เราเห็นแล้วอบอุ่นใจไปกับแก เรากลับ กทม. ไม่คิดอะไรแต่คืนนั้นก็นอนหนาว กอดตุ๊กตาหมี คิดถึงคำพูดของแกทั้งคืน . . .
